پروتئین سلول B لنفوم-2 (BCL-2) یک تنظیم کننده حیاتی آپوپتوز است که فرآیندی از مرگ برنامه ریزی شده سلولی است که نقش اساسی در حفظ هموستاز بافتی و جلوگیری از بقای سلول های آسیب دیده یا غیر طبیعی از جمله سلول های سرطانی ایفا می کند. . BCL-2، و سایر اعضای خانواده پروتئین BCL-2، در درجه اول برای تنظیم آپوپتوز با کنترل آزادسازی سیتوکروم c از میتوکندری، که یک مرحله حیاتی در فرآیند آپوپتوز است، عمل می کنند.
لوسمی لنفوسیتی مزمن(CLL): نوعی سرطان خون، تایید شده است. ونتوکلاکس به ویژه در بیماران مبتلا به CLL که دارای یک ناهنجاری کروموزومی شناخته شده به عنوان حذفp 17 یا جهش TP53 هستند، موثر است.
لوسمی حاد میلوئیدی (AML): ونتوکلاکس، در ترکیب با سایر داروها مانند آزاسیتیدین یا دسیتابین، در درمان برخی از افراد مسن مبتلا به AML که کاندیدای شیمی درمانی فشرده نیستند، اثربخشی نشان داده است. این درمان ترکیبی برای زیرگروه های خاصی از بیماران AML، به ویژه آنهایی که دارای جهش IDH1 یا IDH2 هستند، تایید شده است.
لنفوم غیر هوچکین (NHL): همچنین برای درمان زیرگروه های خاص NHL، مانند لنفوم فولیکولار و لنفوم سلول B منتشر بزرگ، در ترکیب با سایر داروها مورد بررسی قرار گرفته است. در بیمارانی که عود کرده اند یا نسبت به درمان های قبلی مقاوم هستند استفاده می شود.
لنفوم سلولی گوشته (MCL): ونتوکلاکس، در ترکیب با سایر روش های درمانی مانند ریتوکسیماب، برای درمان بیماران مبتلا به MCL که حداقل یک درمان قبلی دریافت کرده اند، استفاده می شود. این ترکیب می تواند در مدیریت MCL موثر باشد.
مکانیسم اثر:
ونتوکلاکس شامل هدف قرار دادن پروتئین BCL-2 است که نقش کلیدی در جلوگیری از آپوپتوز (مرگ سلولی) در سلول های سرطانی ایفا می کند. در برخی از انواع سرطان، از جمله CLL و AML، بیان بیش از حد BCL-2 از آپوپتوز طبیعی این سلول ها جلوگیری می کند. ونتوکلاکس به طور انتخابی BCL-2 را مهار می کند و به سلول های سرطانی اجازه می دهد تا تحت مرگ سلولی برنامه ریزی شده قرار گیرند، بار تومور را کاهش می دهد و کنترل بیماری را بهبود می بخشد.
موارد مصرف:
- لوسمی لنفوئیدی مزمن
- لنفوم لنفویئدی کوچک
- لوسمی میلوئیدی حاد
