مکانیسم اثر :
اکثریت قریب به اتفاق گلوکز فیلتر شده از طریق گلومرول، در داخل لوله پروگزیمال، عمدتاً از طریق SGLT2 که مسئول حدود 90 درصد از کل بازجذب گلوکز در کلیه ها است، دوباره جذب می شود. امپاگلیفلوزین یک مهارکننده قوی ناقل SGLT2 کلیوی است و از طریق افزایش دفع گلوکز باعث کاهش سطح گلوکز خون می شود.
همچنین به نظر می رسد که امپاگلیفلوزین مزایای قلبی عروقی به ویژه در پیشگیری از نارسایی قلبی مستقل از اثرات کاهش دهنده گلوکز خون دارد، اگرچه مکانیسم دقیق این مزیت مشخص نیست. چندین نظریه مطرح شده است، از جمله کاهش پیش بار از طریق اثرات دیورتیک/ناتریورتیک و کاهش فشار خون، پیشگیری از فیبروز قلبی از طریق سرکوب نشانگرهای پروفیبروتیک و کاهش آدیپوکین های پیش التهابی.
موارد مصرف:
- به عنوان یک عامل کمک کننده برای بهبود کنترل قند خون در بیماران بزرگسال مبتلا به دیابت نوع 2.
- به عنوان عامل کمکی در کاهش خطر مرگ قلبی عروقی در بیماران بزرگسال مبتلا به دیابت نوع 2 مبتلا به بیماری قلبی عروقی.
- به عنوان عامل کمکی در کاهش خطر مرگ قلبی عروقی و بستری شدن در بیمارستان به دلیل نارسایی قلبی در بزرگسالان مبتلا به نارسایی قلبی همراه با کاهش توانایی پمپاژ قلبی یا همراه با توانایی پمپاژ قلبی حفظ شده و نرمال.
